Greece/October 2014
Τον Ιούλιο του 2013 εκδόθηκε ο Ν. 4172 που αποτελεί το νέο φορολογικό νομοσχέδιο της Ελλάδας και είναι ένα σαφώς εξελιγμένο υβρίδιο του προηγούμενου φορολογικού νόμου σε συνδυασμό με τις Ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες. Πιο συγκεκριμένα το νέο νομοσχέδιο θέτει αυστηρότερες προϋποθέσεις στην φορολογική έκπτωση αγορών και προμηθειών που πραγματοποιούν οι ελληνικές εταιρίες από εταιρίες που ανήκουν σε χώρες με ευνοϊκότερα φορολογικά καθεστώτα.
Ο νέος νόμος με το άρθρο 65 προσδιορίζει αφενός την έννοια των κρατών με προνομιακό φορολογικό καθεστώς ως τα κράτη με φορολογικό συντελεστή μικρότερο ή ίσο με το 50% του φορολογικού συντελεστή της Ελλάδος και αφετέρου την έννοια των μη συνεργάσιμων κρατών ως εκείνα που δεν έχουν συνάψει και δεν εφαρμόζουν με την Ελλάδα σύμβαση διοικητικής συνδρομής στο φορολογικό τομέα και δεν έχουν υπογράψει τέτοια σύμβαση διοικητικής συνδρομής με τουλάχιστον δώδεκα άλλα κράτη. Ποιο συγκεκριμένα το Υπουργείο Οικονομικών έχει κατονομάσει ρητώς τα κράτη των ανωτέρω κατηγοριών με τις αποφάσεις ΔΟΣ Γ 1039110 ΕΞ 4.3.2014 και Δ12 1039188 ΕΞ 4.3.2014.
Το άρθρο 66 του ίδιου νόμου ορίζει ότι προσαυξάνουν το φορολογητέο εισόδημα φυσικού ή νομικού προσώπου τα μη διανεμημένα κέρδη νομικού προσώπου που εδρεύει σε κράτος με προνομιακό φορολογικό καθεστώς ή σε κράτος μη συνεργάσιμο εφόσον: α) το φυσικό ή νομικό αυτό πρόσωπο κατέχει άμεσα ή έμμεσα μετοχές, μερίδια, δικαιώματα ψήφου ή συμμετοχής στο κεφάλαιο σε ποσοστό άνω του πενήντα τοις εκατό (50%) ή β) δικαιούται να εισπράττει ποσοστό άνω του πενήντα τοις εκατό (50%) των κερδών του εν λόγω νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας. Σημειώνεται ότι η προσαύξηση αυτή πραγματοποιείται μόνο εάν το νομικό αυτό πρόσωπο έχει ποσοστό εισοδήματος άνω του 30%, που προέρχεται από
i.τόκους ή οποιοδήποτε άλλο εισόδημα παράγεται από χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία, ή
ii.δικαιώματα ή οποιοδήποτε άλλο εισόδημα παράγεται από πνευματική ιδιοκτησία, ή
iii.μερίσματα και εισόδημα από τη μεταβίβαση μετοχών, ή εισόδημα από κινητά περιουσιακά στοιχεία,
iv.ή εισόδημα από ακίνητη περιουσία, εκτός εάν το κράτος του φορολογούμενου νομικού προσώπου ή νομικής οντότητας δεν θα είχε δικαίωμα να φορολογήσει το εισόδημα βάσει συμφωνίας που έχει συναφθεί με τρίτη χώρα ή
v.εισόδημα από ασφαλιστικές, τραπεζικές και άλλες χρηματοοικονομικές δραστηριότητες.
Μία από τις καινοτομίες του νέου νομοθετικού πλαισίου είναι τα αναφερόμενα στο άρθρο 23, όπου ορίζονται για πρώτη φορά ρητά οι μη εκπιπτόμενες επιχειρηματικές δαπάνες, δεν αναγνωρίζονται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα οι δαπάνες που αφορούν φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα που είναι φορολογικός κάτοικος σε κράτος μη συνεργάσιμο ή σε κράτος που υπόκειται σε προνομιακό φορολογικό καθεστώς, διατηρώντας όμως το μαχητό τεκμήριο της απόδειξης ότι οι εν λόγω δαπάνες αφορούν πραγματικές και συνήθεις συναλλαγές και δεν έχουν ως αποτέλεσμα τη μεταφορά κερδών ή εισοδημάτων ή κεφαλαίων με σκοπό τη φοροαποφυγή ή τη φοροδιαφυγή.
Σχετικά με το μαχητό τεκμήριο της απόδειξης των πραγματικών και συνήθων συναλλαγών δεν υπάρχει σαφής ερμηνεία από το Υπουργείο Οικονομικών, πέραν της προφανούς συσχέτισης που πρέπει να υπάρχει μεταξύ του αντικειμένου εργασιών του πελάτη με το είδος της παροχής αγαθών ή υπηρεσιών από τον προμηθευτή. Ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά αποδεικτικά στοιχεία δυνατόν να ζητηθούν κατά τον ενδεχόμενο φορολογικό έλεγχο αποτελούν, το αποδεικτικό μεταφοράς αγαθών, τα τελωνειακά παραστατικά εισαγωγής αγαθών, το τιμολόγιο, το αντίγραφο της υπογεγραμμένης συμφωνίας για την παράδοση των αγαθών ή την παροχή των υπηρεσιών καθώς και το πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας του προμηθευτή.
Ένα επιπλέον στοιχείο που εξετάζεται από τη φορολογική αρχή σε τέτοιου είδους συναλλαγές είναι η πραγματική υπόσταση της αντισυμβαλλόμενης εταιρίας. Σε περίπτωση που θεωρηθεί απαραίτητο η φορολογική αρχή μπορεί να ζητήσει αποδεικτικά στοιχεία της μόνιμης εγκατάστασης των μετόχων και του Διοικητικού Συμβουλίου, στοιχεία της έδρας ή λίστα με το μόνιμα απασχολούμενο προσωπικό και τις αρμοδιότητές του.
Όπως γίνεται αντιληπτό, το ελληνικό κράτος προσανατολίζεται σε μία πολιτική αυξημένου ελέγχου των διεθνών συναλλαγών με σκοπό την αντιμετώπιση της φοροαποφυγής ακολουθώντας τις Ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες. Το νέο τοπίο που διαμορφώνεται επηρεάζει εμφανώς τις πολυεθνικές εταιρίες καθώς θα πρέπει να επαναξιολογήσουν τις παγκόσμιες εμπορικές και χρηματοοικονομικές συμφωνίες τους και να δημιουργήσουν μία λεπτομερή φορολογική στρατηγική στηριζόμενες στις εθνικές νομοθεσίες των συναλλασσομένων με στόχο να αξιοποιήσουν στο μέγιστο τα παγκόσμια κανάλια συναλλαγών και ταυτόχρονα να παραμείνουν τυπικές απέναντι στις εκάστοτε τοπικές φορολογικές αρχές.
Μαρία Αναστασίου
+30 210 8257720-22
www.eurofast.eu